یک روز از روزهایی که یک حسی میگوید امروزبه کشف محیر العقولی میرسی,داشتم فکر میکردم بطور میانگین انسان حدود 85 سال میتواند عمر کند بعد حساب کردم اگر روزی 8 ساعت بخوابم در حدود 28 سال خواب تشریف دارم البته این 28 سال در خوشبینانه ترین حالت است بدون در نظر گرفتن 2 سال اول زندگی که خواب هستیم مگر اینکه خلافش ثابت شود و صرف نظر از تمامی خواب های قیلوله زندگیمان که تقریبا تمامی مردان این سرزمین آریایی به شکل مراسمی آیینی بی کم و کاست و ذره ای تغییر در تمامی روزهای زندگی سعی در انجامش دارند وهمچنین باز هم صرف نظر از سالهای کهولت که خواب همچون امر الهی است که انجام ندادنش موستوجب عقوبت است.
القصه
با خودم تصمیمی تاریخ ساز گرفتم , تصمیم گرفتم در شبانه روز فقط 7.5 ساعت بخوابم در این صورت حدود دو سال وقت بیشتری دارم که کارهای مهم تر از خواب انجام دهم و از زندگی بیشتر لذت ببرم.
از فردای آن روز شروع کردم به کمتر خوابیدن هفته اول همه چیز درست پیشرفت در هفته دوم یک روز را خواب موندم و اون روز 10 ساعت خوابیدم تصمیم گرفتم این 2.5 ساعت خواب اضافی را در روزهای آتی جبران کنم که نشد.
به مرور متوجه شدم که انجام این کار طاقت فرسا (روزی 7.5 ساعت خوابیدن) از توانایی من خارج است و بنده معذورم به خودم گفتم در طول زندگی به اندازه کافی وقت برای لذت بردن از زندگی دارم و نیازی به پس انداز این دو سال نیست.خیالم راحت بود که بدون هیچ مشکلی همه چیز به حالت قبل برمیگردد غافل از اینکه خواب با سپاهیانش قسط تارومار کردن مرا دارد. متوجه شدم که خوابم روزی چند ساعت بیشتر از گذشته شده و تلاشهای من مبنی بر به اندازه خوابیدن هیچ تاثیری ندارد.
حالا به خودم میگویم<< بیشتر میخوابم که بیشتر میخوابم حتما بدنم به استراحت بیشتری نیاز دارد اصلن همین خوابیدن هم یکی از لذتهای زندگی است>>
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر